Op Vrouwenkerkhof nr. 4 staat nog steeds het kleine huisje, waar in vroeger dagen de warmte niet alleen uit de ketel boven het haardvuur kwam, maar vooral uit de harten van Kaatje en haar dochter Riekje/Rika Nieuwenhuis – de onvergetelijke koffie vrouwtjes voor de Leidse Studenten.

Wat begon als een water- en vuurwinkeltje groeide uit tot een plek van huiselijke geborgenheid. Generaties studenten vonden er een bakkie troost, en de onmiskenbare apennootjes. 

Toen de vriendschap eenmaal begonnen was, gaven de studenten Rika een beugel omdat ze zo mank liep. 

Het merkwaardige was, dat Rika nooit bang was en zeer goed met de meest dronken en ruwe studenten kon omgaan zodat deze, ook al was het 3 uur 'snachts, zodra ze binnen kwamen als kinderen zo stil gingen zitten. 

Na een jaar of tien werden de eerstejaars, wanneer ze er voor het eerst kwamen, plechtig geïnaugureerd. Ze moesten een houten nap met één liter water in eens leegdrinken. Ze kregen soms zo'n medelijden met die arme eerstejaars, dat eens Moeke met een bijl een gat in de nap sloeg. Toen deze weer door de studenten gemaakt was, wierp Rika 'm in de Mare. Sindsdien was er het kleinere blikken bakje dat "gesneden" moest worden.

Toen door haar hoge ouderdom Rika niet meer in staat was, de studenten te ontvangen, heeft ze haar"pokel" geschonken aan Frisia, dat tot het laatst toe haar trouwste bezoeker is geweest. 

Jaar na jaar zond Rika haar nieuwjaarswensen aan Frisia en een zakje apennootjes voor de inauguratie van de nieuwe leden. 

Toen Riekje in 1938 overleed, stond het Leidsch Dagblad daarbij stil – en met hen heel studentikoos Leiden.

Frisia herdenkt haar nog steeds bij elk diner door "koffie van Rika" als laatste gang te serveren. Daarnaast wordt de pokel van Rika gesneden tijdens de inauguratie tot Manfries.